In 1860 opende Giovanni Panerai zijn eerste horlogewinkel in Florence, in één van de kleine panden aan de Ponte alle Grazie, die werden gebouwd als winkels voor ambachtsmannen.
Aan het einde van de 19de eeuw werd de Orologeria G. Panerai & C. overgebracht naar de Palazzo Arcivescovile. Door het verlenen van service, de verkoop en het beheer van zowel onderdelen als accessoires voor horloges werd de zaak meer en meer divers.
Met de komst van Guido, lid van de 3de generatie van de Panerai familie, breidde deze onderneming nog meer uit. Hij formeerde de eerste school voor horlogemakers in Florence en de adoptie van de naam ?Orologeria Svizzera? onderstreepte zijn samenwerking met de meest vooraanstaande Zwitserse horlogehuizen.
Guido Panerai begon zich toe te spitsen op een zeer moeilijk gebied, maar wel een van groot belang: de produktie en het onderhoud van instrumenten voor de optische- en precisie techniek. Door deze specialisatie was Officine Panerai in de positie om de aandacht te trekken van het Italiaanse Ministerie van Defensie en de Koninklijke Italiaanse Marine.
Gelijktijdig met gebeurtenissen in oorlogstijd en in de periode tot aan de 2de Wereldoorlog, werden vele instrumenten ? ontworpen door Panerai en onderhevig aan militaire geheimhouding ? geleverd aan diverse takken van de marine: calculators voor torpedo lanceringe
n, zelfverlichtende instrumenten, geweervizieren voor ?s nachts en tevens onderwater kompassen en dieptemeters die werden ontworpen voor de stormtroepen van de Gamma Groep en voor duikers.
Als kopstuk van de gebruikte technieken was het innovatieve gebruik van Radiomir, een materie die prominent zal zijn in de periode dat Officine Panerai is begonnen met het maken van horloges.
In de dertiger jaren van vorige eeuw leidde de sterke zin voor innovatie tot de ontwikkeling van een lichtgevend duikhorloge voor de 1ste Groep kikvorsmannen, waar vormgeving onderhevig was aan functionaliteit. Soliditeit, waterresistentie en maximale leesbaarheid onder alle condities waren de eigenschappen volgens de veeleisende specificaties voor militaire apparatuur.
Guido?s zoon Giuseppe presenteerde een prototype met een royale kast, metalen ringen voor de bevestiging van de horlogeband en voorzien van een achterdeksel en kroon die dichtgeschroefd konden worden. Het met de hand op te winden mechanisch uurwerk had een diameter van 36 mm.
Andere details waren: Perspex glas, een bijzonder transparant materiaal dat sterk bestand is tegen atmosferische middelen en zuren; de wijzerplaat 
met markeringen, Arabische cijfers en Romeinse tekens in lichtgevend materiaal en de sterke waterdichte lederen band die lang genoeg was om het horloge over het duikerspak te dragen.
In 1938 werden, na enkele belangrijke modificaties, nl. aanpassing van de kast en wijzerplaat, kleine series van dit horloge geproduceerd. De moeilijkheid van het aflezen van de tijd, zo rapporteerden de speciale militaire eenheden, was het punt waar men het minst tevreden over was.
Het nieuwe design had een sandwich dial bestaande uit een bovenplaat waarin de Arabische cijfers en uurmarkeringen waren geperforeerd, een onderliggende plaat met tekens in reliëf en een laag met sterk lichtgevende verf van radium.
Het lichtgevende effect van de wijzerplaat dat toen werd bereikt, was geheel adequaat voor gebruik in actie. De lichtgevende verf die door Panerai?s researchers werd aangewend voor dit horloge en één van de kenmerken was van dit horloge, was tevens de inspiratie voor zijn naam ?Radiomir?.
De ontwikkeling van Panerai horloges is gemarkeerd door talloze prestaties. Om de waterresistentie te verbeteren, is een brug met een kroon sluitende hefboom toegevoegd, een detail dat nog steeds een onderscheidend kenmerk is van Panerai horloges. Het Angelus caliber met 8-daags uurwerk werd passend gemaakt en de Radiomir werd vervangen door de Luminor met een nog hogere lichtgevendheid op de wijzerplaat.
Ook het uiterlijk van het horloge heeft wat aanpassingen ondergaan. In 1980 werd een prototype van een titanium horloge geproduceerd, met een automatisch uurwerk en een kast die tot 1.000 meter waterresistent is. De wijzerplaat is voorzien van Panerai gepatenteerde lichtgevende markeringen waarbij het tritium niet rechtstreeks werd toegepast, maar is ingesloten in kleine glazen buisjes die op de wijzerplaat en de wijzers zijn bevestigd.
In de ?90-er jaren kregen de Panerai modellen een nieuwe bestemming: van de polsen van de commando?s naar de polsen van de connaisseurs van mechanische uurwerken. Edities van de ?Luminor? en de ?Mare Nostrum? werden opnieuw gelanceerd in 1993. Toen Officine Panerai in 1997 de nieuwe aanwinst werd van de Vendôme Group [nu Richemont] onderging dit horlogemerk een spectaculaire internationale herlancering.
De modellen uit het verleden werden herontworpen en vandaag de dag zijn de Radiomir en de Luminor horloges die passie en fascinatie doen ontluiken vanwege hun lange geschiedenis, maar ook vanwege het feit dat ze dicht bij de toekomst staan.
De Radiomir collectie kreeg haar naam van het horloge dat in 1938 werd gemaakt en vindt haar puurste expressie in de Radiomir Base met roségouden horlogekast. Andere prachtige uitvoeringen zijn bijvoorbeeld de Radiomir 45mm Black Seal, de Radiomir 8 Days en de Radiomir GMT. Aan de andere kant behoort de naam Luminor tot de collectie met een solide kast, een bescherming van de kroon en een waterresistentie gegarandeerd tot 300 meter. Daarnaast bereikt de Luminor Submersible 2500m een diepte van 2.500 meter.
Door de jaren heen heeft Panerai met trots zijn originaliteit, nauwkeurigheid ten aanzien van de micromillimetrische precisie en de waarden van het Italiaanse design bewaard. Een horloge is niet alleen een machine maar tevens, boven alles, een emotie. Het is een inwendig mechanisme, een hart dat klopt in harmonie met dat van de eigenaar.
http://www.panerai.com/
