De mechanische springende seconde (waarbij de secondewijzer dus eens per seconde een seconde verspringt) kwam al in de jaren 1950 en 1960 sporadisch in polshorloges voor, maar verdween vrijwel geheel in de jaren 1970, toen het quartzhorloge zijn intrede deed. Een springende secondewijzer werd voor veel mensen hét symbool voor quartzhorloges. Af en toe kwamen er merken met horloges die nog wel een mechanische springende seconde hadden, zoals een Limited Edition van Panerai en modellen van het merk Habring², maar die gebruikten als basis (of geheel) het kaliber 7400 van Chezard uit de jaren 1950, met centrale springende secondewijzer. De Grönefeld One Hertz heeft een kompleet in huis ontwikkeld eigen uurwerk, kaliber G-02, met een aparte springende secondewijzer met een eigen wijzerplaat.
Het 43 millimeter brede stalen horloge van de broers geeft via een kleine subwijzerplaat de uren en minuten weer en via een grote wijzerplaat de springende seconde. Ook is er een gangreserve aanduiding en een wijzer die aangeeft of de kroon (die werkt als een drukknop) in opwind- of verstelstand staat.
De One Hertz komt als eerste uit in een uitvoering ?1912?, waarbij 1912 refereert aan het jaar waarin de grootvader van Bart en Tim Grönefeld zijn horlogemakersdiploma haalde, in een gelimiteerde oplage van slechts 12 stuks. Horloges van Grönefeld bevinden zich prijstechnisch in het hoogste segment, kijk voor meer informatie over Grönefeld op www.gronefeld.nl.
