Het lijkt eigenlijk heel simpel. De Mémoire1 heeft twee wijzers ? één voor de minuten en één voor de seconden ? en een draaischijf voor de uuraanduiding. En met zoiets ogenschijnlijk eenvoudigs presenteert Maurice Lacroix nota bene een van de meest complexe uurwerken ooit! In deze exclusieve chronograaf, die in een gelimiteerde oplage van twintig exemplaren wordt geïntroduceerd, zit namelijk een uiterst uitgekiende geheugenfunctie verborgen en dat is volstrekt uniek voor een mechanisch uurwerk.
Een kleine weergave bij 3 uur onthult het grote geheim van de Mémoire1: door op een in de kroon geïntegreerde drukknop te duwen, verspringt de functie ?Time? naar ?Chrono?. De wijzers en de schijf voor de uuraanduiding veranderen ogenblikkelijk van positie. Dienden ze net nog voor de tijdsaanduiding, nu staan ze klaar om als stopwatch een tijdinterval te meten. Net als bij een gewone chronograaf start je de tijd door de bovenste drukknop in te duwen. Druk je tijdens de tijdmeting op de drukknop, dan verspringen de wijzers en de schijf weer naar de gewone tijdweergave. Al die tijd is de actuele tijd natuurlijk gewoon doorgelopen. Besluit je daarna weer terug te gaan naar de stopwatch, dan blijkt dat die tussentijds ook gewoon doorgelopen is. Je kan dus met één druk op de knop switchen tussen beide functies, zonder dat de informatie die bij een van de functies vergaard is, verloren gaat. En dat is uniek in de wereld van het mechanische horloge.
Een spiksplinternieuwe complicatie vormt het geheim van het manufactuur uurwerk ML128. Deze complicatie zorgt voor de verbinding tussen de tijd- en chronograaffunctie. Het mechanisme en het uurwerk werden volledig in eigen huis in het nieuwe ?Atelier Maurice Lacroix? bedacht en ontwikkeld. Het resultaat van dit intensieve proces is een zeer gecompliceerd kaliber dat uit maar liefst 604 onderdelen bestaat en waarvoor Maurice Lacroix twee octrooien heeft weten vast te leggen.
Het basis uurwerk is al een bijzonderheid op zich door onder andere een raderwerk dat in omgekeerde richting draait en een gangreserve van vier dagen. Helemaal bijzonder is wel de nieuwe geheugencomplicatie. Want hoewel je het op het eerste gezicht niet ziet aan het horloge, is het toch echt een chronograaf. Start, stop en terug naar nul werken precies hetzelfde als bij een gewone chronograaf met een drukknop bij 2 en bij 4 uur. Het enige verschil is dat je van functie kan veranderen door middel van de drukknop in de kroon. Voor de geheugenfunctie beschikt het horloge over drie afzonderlijke Mémoire systemen; één voor de uren, één voor minuten en één voor de seconden. De werking hiervan is enigszins vergelijkbaar met die van een repetitie-uurwerk.
Het ontwikkelen van een mechanisch uurwerk met geheugenfunctie was al een enorme uitdaging voor Maurice Lacroix, de esthetische uitdaging was er niet minder om. Het oog wil immers ook wat! Daarom werden alle onderdelen van het uurwerk dusdanig gemonteerd dat het ook in esthetisch opzicht helemaal past. Dit valt extra goed te bewonderen dankzij de bijzondere rotor die slechts een kleine oppervlak bedekt. Om toch genoeg energie te kunnen geven, werd de rotor uitgevoerd in wolfraam, een extra zwaar materiaal dat vooral bekend is van het gloeidraadje in gloeilampen. Daarnaast werd de rotor dusdanig decentraal geplaatst, dat het asymmetrische design een perfecte eenheid vormt met de eveneens bijzonder vormgegeven brug.
En dan het design van het horloge zelf: de ronde witgouden kast met geschroefde lunette herbergt een wijzerplaat die is opgebouwd uit verschillende niveaus. Dit geeft het horloge een bijzondere dieptewerking én een uitstekende afleesbaarheid. Een kleine geskeletteerde opening bij 6 uur onthult het mémoire mechanisme van de secondes. De grote datumweergave springt ook meteen in het oog, maar het meest bijzonder is toch wel de draaischijf voor de uuraanduiding. Deze is niet, zoals je verwacht, van saffierglas, maar van een mineraal materiaal dat in de automobiel- en telefoniebranche wordt gebruikt. Door een speciale behandeling wordt het materiaal extra sterk en flexibel. Het werken met dit materiaal is dusdanig goed bevallen dat Maurice Lacroix het in de toekomst vaker gaat toepassen.
Een ingewikkeld proces ging vooraf aan deze nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van Maurice Lacroix. Dat begon in januari 2006 met de vraag: welk ontwikkelingspotentieel bestaat er voor nieuwe manufactuur uurwerken zoals die van Maurice Lacroix? Met zijn eigen, nieuwe manufactuur wilde het merk zich vanzelfsprekend ook kunnen rekenen tot de gerenommeerde Zwitserse horlogehuizen. Maar daarvoor was nog iets bijzonders, iets unieks nodig.
Om dit ambitieuze doel te bereiken werd een team samengesteld van interne en externe specialisten; constructeurs, ingenieurs, horlogemakers en ontwerpers. Allemaal met eenzelfde doel voor ogen: grenzen verleggen om het onmogelijke mogelijk maken. Vanaf het begin werkte Maurice Lacroix hierbij samen met twee partners: Les Artisans Horlogers dat gespecialiseerd is in de creatie en ontwikkeling van bijzondere complicaties en met White SA, bekend van in het oog springende horloge-ontwerpen. Het ?Atelier Maurice Lacroix? was hiermee een feit.
Wat volgde was een creatieve brainstormsessie rondom het onderwerp ?grote complicaties en horlogedesign?. Het resultaat: innovaties op horlogegebied worden steeds zichtbaarder en combineren vaak meerdere complicaties in één enkel model. Hierdoor zijn verschillende complexe weergaven nodig op één horloge, iets dat een dergelijk horloge vaak ontzettend ingewikkeld maakt in gebruik. Het Atelier Maurice Lacroix stelde daarom als doel: er moest een horloge komen met meerdere functies, maar wel voorzien van een uitgekiend bedieningsgemak en een eenvoudig design. Aangezien chronografen sinds jaar en dag een specialiteit zijn van Maurice Lacroix, werd al gauw besloten dat het een chronograaf moest zijn. Maar dan wél een heel bijzondere: eentje met maximaal drie wijzers. Met andere woorden: het team moest een mechanische oplossing zoeken voor dat wat bij kwartshorloges al lang mogelijk was. De diverse specialisten van het gevormde team wisten wat hen te doen stond. Met deze bijzondere opdracht gingen zij aan de slag. De Mémoire1 is het geslaagde resultaat.
© Watching Nr 2, 2008 – Tekst Ilse Bekker-Maassen, foto?s Maurice Lacroix
Twee jaar geleden stelde men zich bij Maurice Lacroix tot doel om een nieuwe complicatie te ontwerpen en hiermee een plekje tussen de gerenommeerde horlogehuizen af te dwingen. Het resultaat is de Mémoire1, ?s werelds eerste mechanische horloge dat kan switchen tussen tijdweergave en chronograaf. De manufactuurmerken kunnen alvast een stukje opschuiven.
Wilt u meer weten over dit merk, ga naar:
