In Alkmaar vinden we DStrap, het atelier van Olaf Lugten waar hij custom made horlogebanden maakt. Met een internationale clientèle vinden zijn handgemaakte banden gretig aftrek. We spraken met Olaf voor het verhaal achter DStrap.
Dit jaar bestaat DStrap officieel 10 jaar, al begon Lugten vanaf 2009 met het maken van banden. Iets dat ontstond uit het in- en verkopen van horloges. Toen hij zijn eerste Panerai kocht besloot hij dat het beter kon.
Lugten: “Ik ging naar de lokale juwelier voor een kwaliteitsband van een gerenommeerd merk aan mijn Panerai. Een waterbestendige band van €80. Het begon al dat de juwelier ervan overtuigd was dat de band 22mm was, terwijl ik toch echt wist dat het 24mm was. Goed, naar huis met de band, perfect met een duikhorloge. Zou je denken… Eenmaal thuis maakte ik de band schoon met water. Waarom? Geen idee, maar ik vond het nodig. Met als gevolg dat die band direct in de breedte kromp.”
Teruggegaan naar de juwelier?
“Direct, en daar kreeg ik me toch een preek. Hoe ik dat in godsnaam met water had schoon kunnen maken? Dat, samen met het feit dat het bandje slechts in een zakje werd gefrommeld, gaf mij geen goed gevoel. Ik kreeg niet het gevoel dat ik een cadeautje voor mezelf had gekocht. Dat is toch wat je wil. Uiteindelijk kreeg ik een nieuwe band, niet in de kleur die ik wilde. Diezelfde dag zei ik tegen mijn vrouw: ‘ik ga horlogebandjes maken’.”
Had je al wat ervaring?
“Haha, nee totaal niet en daarom keek mijn vrouw mij ook wat raar aan toen ik m’n plan voorstelde. Toch ben ik het gewoon gaan doen en het mijzelf aangeleerd. Met als missie dat elke band van DStrap als een cadeau moet voelen. Of het nu voor jezelf is of voor een ander.”
Hoe begin je dan aan je eerste bandje?
(lacht) “Kijken bij wat andere horlogebandenmakers, onderzoek doen naar wat je allemaal nodig hebt. En dan oefenen in m’n keuken. Honkbalhandschoenen snijden, elke leren riem in het huis moest eraan zodat ik kon zien hoe het werkte. Soms een vingertopje eraf, maar dat hoort erbij. Ik zag onlangs één van mijn eerste bandjes bij een klant. Die zou ik nu niet meer durven te verkopen, maar mensen waren enthousiast. Eerst maakte ik het voor mezelf, toen gaf ik wel eens wat weg en ga je langzamerhand wat verkopen. Zo groeide het langzaam.”
En ontgroeide je de keukentafel.
“Precies, toen verhuisde ik naar de schuur waar ik een werkband had gemaakt. Best koud in de winter. Uiteindelijk verhuisd naar een grotere ruimte waar ik ook workshops kon geven hoe je je eigen horlogebandje kan maken. Sinds twee jaar heb ik een nieuwe ruimte in een pand in Alkmaar waar ik lekker kan werken. En waar ik nog steeds leer. Ik verbeter nog altijd. Bijvoorbeeld onlangs nog net een iets andere manier van stikken. Een klant zal die verbetering niet zien, maar ik wel.”
Hoe zie je de toekomst?
“Ik ben heel tevreden met hoe het nu gaat. Naast DStrap heb ik nog een baan voor 32 uur in de week. Ik ben Senior inkoopadviseur voor Stichting Rijk en opleidingscoördinator. De balans tussen die twee werelden vind ik erg mooi. Enerzijds creatief met je handen bezig zijn. Anderzijds wat meer met je hoofd. Ik heb een vrij lange levertijd, zo’n zeven tot acht weken en dat krijg ik ook niet korter, maar dat is prima. Misschien dat ik er voor een paar uur per week iemand erbij kan nemen, die optie ben ik nu aan het bekijken. Zolang ik maar dezelfde kwaliteit kan leveren.”
Is dat internationaal of vooral Nederland?
“Internationaal, veel lever ik aan Duitsland. Maar ook Frankrijk, Australië, Engeland en Amerika. Best breed georiënteerd. De website hou ik beperkt, dat is maar een klein percentage van wat ik maak. Het overgrote deel is echt custom made.”
Wat zijn de meest bijzondere materialen die je hebt bewerkt tot een band?
“Dat is zo breed. Van het canvas van leger plunjebalen en een tarp van een Land Rover tot aan de Converse sneakers die iemand mij opstuurt. Met de vraag of ik daar een band van kan maken. Ook grappig is een opdracht van Tim en Tom Coronel waar ik een bandje had gemaakt van hun oude racepak. Maar ook vintage Louis Vuitton tassen die ik kapot mag snijden. Bizar en grappig tegelijkertijd.”
Wat is onlangs een bandje die is blijven hangen?
“Een emotionele is iemand die het horloge van zijn overleden vader had geërfd. Of ik dan van zijn oude portemonnee het bijbehorende bandje kan maken. Mooi als je op deze manier iets voor iemand kan betekenen.”
Is het overgrote reguliere deel nog wel leer?
“Ja, ik heb altijd ongeveer 200 huiden op voorraad. Dat loopt van rundleer tot kamelenleer. En alles wat daartussen zit. Sommigen dingen gebruik ik ook bewust niet, zoals olifantenhuid. Als het dan wel wat exotischer is, neem krokodillenleer, dan weet ik altijd de herkomst ervan.
En een stijger qua materiaal en populariteit?
“Steeds populairder wordt struisvogel.”
Inmiddels is het zo’n veertien jaar sinds je de eerste riem in stukjes sneed om te oefenen en nu heb je klanten wereldwijd. Hoe voelt dat?
“Nog altijd heel bijzonder, dat wend nooit. Je bedenkt iets en 14 jaar later ben je een bekende naam in het horlogesegment en merk je dat het plan wat je ooit had aan de keukentafel succesvol is.”
