Cantiere Riva
Klassieke houten Riva?s worden niet meer gebouwd. Cantiere Riva, de werf in het Italiaanse Sarnico is nog altijd in bedrijf, maar niet meer verbonden aan de oorspronkelijke Riva-familie. De legendarische Carlo Riva, die het familiebedrijf naam en faam bezorgde en die de mahoniehouten plezierboten tot mythische verschijningen maakte, verkocht de familiewerf in 1969. Carlo ontwierp daarna superjachten in opdracht en runt met zijn twee dochters in Monaco de internationale bootservices voor klassieke Riva?s.
Herkenbaar
Oude Riva?s zijn zeer herkenbaar: flinke, mahoniehouten motorboten met een relatief korte neus, een comfortabel deel voor bestuurder en passagiers – met of zonder dakje à la cabriolet ? een voorruit en een flinke achterkant (met of zonder zonnebed) met daarin de ingebouwde (dubbele) motor(en). Alles prachtig afgewerkt, met chroom, kleurige bekleding en een wonderschoon dashboard. Van de grotere modellen is het geluid van de ronkende (dubbele) motor al een sensatie:
Ernesto, Serafino, Carlo
De geschiedenis begint in 1822 aan het Comomeer, waar timmerman Riva ook vissersboten bouwt. Hij komt via een opdracht in 1842 terecht in Sarnico, aan het Iseomeer, waar hij overspoelt wordt met opdrachten en een werf opent. Zoon Ernesto (1856) voegt zich op zijn 22e bij pa. Ernesto staat in de Riva-historie voor groei; in 1881 is er een nieuwe, grotere scheepswerf met tien werknemers in dienst. Ook Ernesto krijgt kinderen. Zoon Serafino heeft belangstelling in de werf. Nadat Ernesto in de werf onder een boot terechtkomt en sterft, ontpopt Serafino zich als waardig opvolger. Hij heeft veel belangstelling voor de technologische ontwikkelingen van motoren en slaagt er in om 24 kilometer per uur te varen met een raceboot met buitenboordmotor. Een belangrijk moment in de Riva-historie. Serafino staat binnen de Riva-evolutie voor de integratie van de motor in de plezierboot. Riva groeit uit tot een merk dat zich kan meten met grote automerken als Bugatti, Hispano-Suiza en Rolls-Royce.
Carlo
Serafino’s zoon Carlo komt rond WOII in beeld. Hij wil zo snel mogelijk uitbreiden, vernieuwen, innoveren en risico?s nemen. Hij ziet de potentie van reclame, adverteren, beurzen en mediarelaties. Dat botst met zijn voorzichtiger vader en zodra pa niet meer kan werken, neemt Carlo de zaken over. Zijn legendarische ontwerpen, commerciële talent en durf doen Riva in de jaren vijftig in Europa – en het decennium daarna ook in de VS – uitgroeien tot een superster. Carlo focust op exclusieve motorboten die niet voor iedereen zijn weggelegd, verdubbelt de prijzen en halveert het aantal klanten. Riva’s boten uit deze periode zijn van zo?n exceptionele kwaliteit, stijl en elegantie, dat het merk wereldwijd een legende wordt.
Sterrenboot
Onder Carlo’s bewind worden de houten Riva’s het favoriete speeltje van de rijksten der aarde. Koningen, keizers, prinsen, sjahs, sultans, acteurs, zangers, sporters en andere beroemdheden ? iedereen met status wil een Riva. Gunther Sachs, Anita Ekberg, Brigitte Bardot, Maria Callas, Peter Sellers, Jane Fonda, Gilbert Becaud en voetballer Eusebio worden verliefd op de mahoniehouten welvaart. De prinsen Rainier en Albert van Monaco, Koning Hassan II van Marokko, Koning Farouk, de Sjah van Perzië, Prinses Soraya en Koning Hussein van Jordanië bedanken Carlo persoonlijk voor zoveel geluk.
Einde in zich
Carlo verlegt intussen zijn belangstelling. Hij voorziet het einde van houten motorboten en voorziet dat plezierjachten van staal en kunststof het 
bewerkelijke, onderhoudsgevoelige en dure mahoniehout gaan vervangen. Zijn ideeën krijgen geen bijval, maar Carlo is toe aan de volgende vernieuwing. Dit geeft spanningen op de werf. Als Carlo’s medewerkers ook nog meedoen aan stakingsacties voelt hij zich verraden en is de maat vol. Hij verkoopt Cantiere Riva. Het mahonietijdperk is voorbij. Toch valt pas in 1995 het definitieve doek voor de mythische houten boten: Cantiere Riva stopt de productie van de Aquarama, de langst gebouwde Riva. De laatste verlaat in 1996 onder grote mediabelangstelling de werf voor een prijs van 350.000 dollar.
Hamilton en Riva
Het Riva-gevoel komt terug in een mooie horlogecollectie van Hamilton, geïntroduceerd in 2007. Hoewel je kunt discussiëren over kleur- en materiaalgebruik, is het een fraai gebaar dat Hamilton de tijd neemt voor Riva. De wijzerplaat refereert aan het houtpatroon van het dek. De chronograaf is met dezelfde aandacht vormgegeven als de Riva-dashboards en de overall look van deze collectie geeft een gevoel van nostalgie. Alle horloges zijn gericht op het nautische bestaan, kunnen tegen een stootje en zijn vanzelfsprekend waterdicht.
Zowel Hamilton en Riva kunnen terugzien op een belangwekkende geschiedenis en hebben een hechte band met zowel film als filmsterren. Hamilton and Riva werden opgericht in 
de 19e eeuw. Riva in 1842 aan de rand van het Iseomeer in Italië en Hamilton geschiedenis begon in 1892 in Lancaster, Pennsylvania. Technologie, pioniersgeest en oog voor detail zijn belangrijke overeenkomsten tussen beiden merken, net als de belangstelling van beroemdheden. Een Hamilton Riva is aanzienlijk betaalbaarder dan een Riva, hoewel misschien de radiografisch bestuurbare Aquarama een aardige optie is voor de gewone sterveling die geen half miljoen heeft liggen voor Carlo’s (natte) dromen?
Een aardig filmpje van een Riva (in Nederland!), die z’n eerste testvaart maakt na een algehele restauratie. Neem de tijd om te kijken, de kracht die in deze boot zit is waanzinnig.
© Tekst voor Horloge.info: Paul Dezentjé
